Ik geef op dit moment de training CVT Essentials aan 8 (semi-)professionele zangers en zangdocenten. Heerlijk weer vanaf ‘de basis’ starten met Complete Vocal Technique (CVT). Ik blijf het leuk vinden om zangtechniek uit te leggen. Getuige te zijn van leerprocessen en te puzzelen op vraagstukken.
Het leuke aan techniek vind ik dat het eigenlijk vrij concreet is. Er is inmiddels heel veel onderzoek gedaan naar de stem door meerdere wetenschappers en we weten steeds meer over de werking van de stem. De pedagogische modellen zijn daarmee ook sterk verbeterd en er zijn legio manieren ontwikkeld om iedere zanger tegemoet te komen in zijn of haar leertype.
Zo legde ik laatst een bepaalde techniek uit aan de hand van een metafoor waarop iemand zei: “Hier ga ik dus heel lekker op!” Terwijl dezelfde techniek uitgelegd volgens de anatomische wijze weer als ‘hoofdelijk’ kon worden ervaren. Iedereen leert dus anders en heeft iets nodig waardoor het kwartje valt.
Binnen CVT wordt een techniek altijd op vijf manieren aangeboden:
Auditief: geluidsvoorbeelden van zangers en oefeningen met klinkers
Kinesthetisch: fysieke aanwijzingen geven en hoe het kan voelen ‘van binnen’
Logica: de anatomische en fysiologische uitleg en uitleg via schema’s
Visueel: grafische weergave van technieken en tekeningen
Denkbeeldig: gebruik van metaforen en innerlijke beeldvorming
Ik had voorheen minder plezier in leren, omdat alleen het eindresultaat belangrijk voor me was. En daardoor richtte ik me vooral op wat ik niet kon. Ik hoorde elk ‘foutje’ en zocht naar controle.
-Ik vond het zingen van lange lijnen altijd lastig, omdat ik geen grip kreeg op mijn ademsteun.
-Laag zingen vermeed ik, omdat ik wist dat ik daar geen body in m’n stem had.
-En zingen met vibrato werd zo’n groot ding dat ik ging geloven dat ik het nooit zou kunnen.
Ik had niet door dat ik deze gedachten had. Jaren later werd ik me hier pas van bewust en hoe het mijn vertrouwen in mijn stem heeft beïnvloed.
Toen ik voor het eerst de CVT workshop van Cathrine Sadolin meemaakte, klikte er iets in mij. Het idee van de mogelijkheden van de stem luchtte me op en dat zangtechniek overzichtelijk werd gepresenteerd was het bewijs dat mijn hoofd nodig had om die innerlijke overtuigingen te kunnen veranderen.
De controle maakte ruimte voor meer grip.
Ik vond het heerlijk om alles te leren begrijpen. Mijn behoefte lag daar, omdat het me al zo lang bezighield waarom ik bepaalde klanken niet kon maken. Hoe meer ik leerde en kon leunen op mijn nieuwe spiergeheugen, des te sterker ik ervaarde hoe het fysiek moest aanvoelen. Mijn auditieve kant werd beter door het luisteren, heel erg veel luisteren naar andere stemmen.
En nu beeld ik soms levensgrote stemplooien uit door druk te zwaaien met m’n armen en maakt het m’n verhaal voor sommige zangers ook heel erg duidelijk 😂
Grappig hoe dat werkt. En misschien daarom dat ik het zo herken bij zangers die op hun eigen wijze een eye-opener hebben, een inzicht krijgen of weer vertrouwen krijgen in hun eigen stem. En als het dan lukt, ben ik net zo blij als de zanger(es), omdat ik weet hoe dat kan voelen.
"To teach is to learn twice"
